WEEK 4

Zondag 3 augustus 2008 – dag 22

We kunnen vanaf 08:00 uur ontbijten en omdat we de enige gasten zijn is het dus rustig. Wanneer we rond 08:30 uur willen vetrekken moeten we allereerst de autoruiten schoonkrabben want ze zijn bevroren.
Er hangt een ochtendmist boven het landschap, echt schitterend.

We rijden via de Kogmanskloof naar de zuidelijkste punt van Zuid-Afrika, genaamd Cape L’Agulhas.
De Kogmanskloof is een prachtige pas door schitterende bergen.

We rijden via de R317 en 319 van Stormsrivier – Bredasdorp naar L’Agulhas. Dit is een vrij saaie weg, nagenoeg geen verkeer, wel af en toe windmolens in allerlei kleuren.
Het weer is vandaag niet veel bijzonders want de lucht wordt steeds donkerder, erg dreigend.

Wanneer we bij Cape L’Agulhas aankomen maken we eerst een foto van een tweetalig welkomstbord aan de rand het dorp. We rijden verder en komen vervolgens langs een vuurtoren. Er staat een hele mooie regenboog aan de horizon. Het lukt ons om dit mooi op de foto te krijgen.

We parkeren de auto en lopen naar het meest zuidelijke punt van Zuid Afrika. Hier komen de Atlantische en Indische Oceaan bij elkaar, het is een plek van de ruwe en ‘gevaarlijke zee’ met onvoorspelbare overstromingen, een dichte mist en een rotsachtige kust.

Langs deze kust liggen behoorlijk wat scheepswrakken. Bij laag water is het mogelijk om het wrak van de Meisho Maru te zien.  De Agulhas zandbank ligt slechts op een diepte van 100 meter en begint te zakken na 250 km verder in de oceaan. Oostelijk van de vuurtoren liggen nog enkele scheepswrakken.

Wanneer we weer terug in de auto zijn begint het te regenen, dit duurt maar ’n paar minuten en dat zullen ook de enige regendruppels zijn van de hele vakantie.

Terugrijdend naar de R319 komen we nog langs verschillende witgekalkte vissershuisjes. Typisch voor deze streek, in het plaatsje Struisbaai zijn vel van deze huisjes te zien, maar dat geloven we wel.

We gaan verder over de R316, daarna over de kustweg R43 naar Hermanus, alwaar we om 13:30 uur aankomen bij Hotel Windsor.
Dit hotel ligt gelijk aan de kust en we hebben een kamer met zeezicht geboekt en kunnen dus vanuit onze hotelkamer de walvissen zien opspringen vanuit zee.

Hermanus was in vroegere jaren een walvisstation, waar de walvissen na hun vangst werden verwerkt. In 1935 kwam er een verbod op de walvisvangst. Men denkt dat er nog ca. 3.500 Zuidkapers in leven zijn. Elk jaar, vanaf juni tot november komen de walvissen vanuit Antarctica deze wateren opzoeken en Hermanus wordt zelfs beschouwd als de beste ter wereld om deze prachtige dieren te observeren.

We brengen onze koffers naar de hotelkamer en we gaan gelijk naar buiten om te kijken of we ergens walvissen kunnen spotten. Omdat het zondag is zijn er veel mensen op de been of rijden allemaal rond. Er loopt een 12 km lang rotspad langs de kust met diverse telescopen en overal banken. Er staat wel een stevige wind buiten; dus goed aankleden.

Het is zelfs mogelijk dat men een ‘walvisbeller’ tegen kan komen in de straten van Hermanus. Met een bel wekt hij de aandacht en dan roept hij de beste plaatsen af waar de walvissen op dat ogenblik bewonderd kunnen worden. Wij hebben hem zelf niet gezien.

We hebben verschillende walvissen zien springen maar het is vrij moeilijk om op het juiste moment een foto te maken; maar het is ons toch gelukt.

’s Avonds hebben we lekker gegeten in een steakhouse, waar ze zelfs een rokersgedeelte hadden.

Maandag 4 augustus 2008 – dag 23

Omdat we vandaag maar 150 km hoeven te rijden doen we het rustig aan en vertrekken rond 09:00 uur.
Tijdens het ontbijt zagen nog walvissen uit de zee omhoogspringen – fantastisch toch.

We rijden langs de kust over de R44, waar we regelmatig even stoppen voor een foto. Op ’n gegeven moment hangt er een hele mistdeken in het dal bij Botrivier.

We komen rond 11:00 uur aan in Stellenbosch, een stad gesticht in 1679 door Hollanders en ook bekend als “Eikestad”. Stellenbosch ligt in het hart van de wijnstreek, heeft een prachtige historische binnenstad. De stad heeft het grootste aantal bewaard gebleven huizen in Kaaps-Hollandse stijl van deze regio.

Veel in deze stad herinnert nog aan de VOC tijd, zoals straatnamen als Dorpsstraat – Kerkstraat en Drostdystraat.
We nemen ergens op een terras ’n cappuccino en genieten van een lekker zonnetje, een strakblauwe lucht.

Ook hier is bijna alles witgekalkt, ziet er prachtig uit, goed onderhouden. We maken een wandeling door Stellenbosch en gaan dan weer verder richting Paarl.

Voordat we ons hotel in Paarl opzoeken, rijden we eerst langs een wijnboerderij, Fairview genaamd. We bezoeken deze wijnboerderij omdat men hier een geittoren heeft en dit willen wel eens in het echt zien.
Het ziet er erg geinig uit en maken wat foto’s. Gezien de drukte op de parkeerplaats is het hier goed toeven, maar op het terras zijn alle tafels bezet en het blijkt dat op de menukaart flinke prijzen staan vermeld, dus vertrekken maar en eten ergens anders wel iets. We hebben ook geen behoefte om het Fairview museum en/of de wijnkelders te bekijken. Gezien de prijzen in de winkel vraagt men overal de hoofdprijs voor.

Hierna rijden we ’n eindje verder en gaan naar het Afrikaans Taal Monument, waar we eerst even ’n broodje eten. 
Dit monument is in 1975 opgericht ter herinnering aan een beweging, die 100 jaar eerder in Paarl begon en die met succes streefde naar erkenning van het Afrikaans als officiële taal.

Dit monument ligt op de zuidelijke helling bij Paarl in een prachtig goed verzorgde tuin. Paarl bestaat uit een behoorlijk langgerekte straat met een aantal zijstraten.

Rond 15:00 uur komen we aan bij Hotel Pontac Manor, gelegen in een wederom prachtige tuin. We krijgen een zeer ruime kamer met een enorm groot bed van 240 breed en 220 lang. De badkamer is eveneens ook groot, zeker 2 mtr breed en 6 meter lang.

Na een wandeling door Paarl en iets lekker op het terras van het hotel, want in Paarl zelf zijn bijna geen terrassen en als je ze vindt dan mag je gaan zitten, maar bediend worden is weer iets anders, gaan we lekker uitrusten en douchen.

Bij het hotel is ook een klein restaurant, waarvoor we moeten reserveren. Blijkt dat we met totaal 4 gasten in een aparte kamer van het restaurant zitten, bij de open haard. Het menu is uitstekend en wederom hebben we hier ook lekker gegeten.

Dinsdag 5 augustus 2008 – dag 24

Hoera, het is vandaag Harry’s verjaardag – 56 jaar al. Vandaag gaan we naar Kaapstad, onze eindbestemming van deze rondreis.
Het 1e SMS-je komt al om 00:35 uur en daarna volgen er nog verschillende.
We vetrekken rond 09:00 uur nadat we ons ontbijt hebben gehad. We waren de enige gasten aan het ontbijt, dit is al regelmatig gebeurd, niet erg gezellig.

Wij rijden via de R45 en R315 naar de westkust, IJzerfontein. Hierna nemen we de kustweg, de R27 naar Kaapstad.
Ter hoogte van het Bloubergstrand zien we behoorlijk wat auto’s geparkeerd langs de weg; dus wij ook want even langs het strand lopen is ook wel leuk. Wat blijkt: tijdens een storm van afgelopen week zijn er twee schepen gestrand en dit trekt natuurlijk altijd veel bekijks. Er wordt volop gewerkt door allerlei ploegen. Ook is alles afgezet met rood/wit lint, dus we kunnen er niet dichtbij komen.

We  zijn rond 12:00 uur zij hotel Protea Cape Castle aangekomen, maar de kamer is nog niet klaar, koffers dus in het depot en gaan te voet naar het V&A Waterfront, dit is ongeveer een half uur lopen. Bijna 50 jaar lang lag het gebied van de Victoria en Alfred Waterfront, het oudste deel van de havenwijk, er vervallen bij. In 1990 begon een grootschalige renovatie en nu zijn er tal van winkels, luxe hotels, pubs en restaurant.

Hier heerst altijd een gezellige drukte. We gaan iets eten en lopen langs winkels door naar de haven, waar wat bedrijvigheid is maar niet erg veel, de laatste boot is net binnengevaren.

 Na deze wandeling gaan we op het terras zitten bij een Belgisch restaurant, het Anker genaamd en nemen dus ’n lekker pintje – Duvel en Trappist met grenadine.
We zitten hier prima met uitzicht op de Tafelberg. Later weer lopend terug naar het hotel.

We kunnen nu inchecken en krijgen een kamer op de 5e verdieping met een zitkamer met keuken en een slaapkamer. Zeer ruim, maar wel ver versleten, want bij de bank voel je gewoon de veren, en de houten ombouw van de stoffering, de vloerbedekking heeft ook z’n beste tijd gehad.

Nadat we een gedeelte uit de koffers hebben gehaald, want we blijven hier voor drie nachten, nemen we een lekkere douche en gaan in de avond met een taxi naar het Waterfront. Een taxiritje kost R 30,=, niet te duur en heel veilig want het wordt overal afgeraden om ‘s avonds over straat te lopen, bij het Waterfront is dit wel mogelijk gezien alle beveiligingen.

We lopen rond en gaan lekker eten bij restaurant het Anker, hier hangt een prettige sfeer en we hebben erg lekker gegeten.

Hierna komen we langs een groep mannen, die staan te zingen, de groep heet Abonwabisi Brothers. Het klinkt bijzonder goed en we kopen een CD voor R 100,=

Later weer met de taxi naar het hotel.

Donderdag 6 augustus 2008 – dag 25

Vandaag hebben lekker uitgeslapen toto 08:00 uur, daarna ontbijt.
We zien dat buiten de lucht mooi en strak blauw is, dus we gaan vandaag de Tafelberg bezoeken want je moet de gelegenheid pakken zodra het kan, dat zegt iedereen.

De weg hebben we goed gevonden en op aanwijzingen van de parkeerwachter
parkeren we onze auto langs de weg. Daarna lopen we verder naar boven en kopen een kaartje van R 130,= p.p.; dit een retourtje voor de kabelbaan.

We hebben geluk want tijdens de rondreis hoorden we, voor de 1e keer in het Edeni resort, dat de kabelbaan wegens onderhoud niet naar boven ging. Het onderhoud heeft zeker 3 weken geduurd tot het begin van deze week.

De Tafelberg is een berg, welke uitkijkt over de westelijke kaap. De tafellengte is ongeveer 3 km met echt een platte bovenkant / top, vandaar de naam, maar ook doordat er op de Tafelberg regelmatig een tafelkleed van wolken ligt. De top ligt op 1086 meter.

Met de kabelbaan naar boven duurt ca. 6 minuten; het is ook mogelijk om dit te voet te doen, maar dan duurt het zeker 2 tot 2,5 uur over een rotspad.

Bovenaan gekomen valt de drukte wel mee, het is een vrij uitgestrekt plateau, begroeid met het Kaapse fijnbos, meer dan 1470 plantensoorten. Op dit moment in de winter lijkt het vrij kaal, maar in het voorjaar en zomer schijnt hier vol met bloemen te staan. Dit is de reden dat er op de Tafelberg niet gerookt mag worden; dit kan alleen op een plaats nabij de winkel en restaurant.

Maar goed dat we wandelschoenen aan hebben want het pad is niet vlak, maar bestaat uit rotsblokken, opgevuld met cement, zodat het lopen toch iets gemakkelijker wordt.

Overal hebben ze uitkijkplekken waar aangegeven staat wat er zoal te zien is vanaf de Tafelberg. Af en toe lijkt het dat de Tafelberg weer gehuld gaat worden in wolken, maar het valt mee.

We hebben hier zeker 2 uur rondgelopen, alvorens we in het vernieuwde restaurant iets gaan eten. Ze hebben weinig keus en de ruimte is maar beperkt.

De winkel mogen we natuurlijk niet overslaan, maar wat ze hier verkopen, ie je in elke souvenierswinkel in Zuid Afrika.
Het is ook mogelijk om van de Tafelberg te abseilen en dat wordt dan ook gedaan door de jeugd.

We gaan weer met de kabelbaan naar beneden en rijden via de oostelijke kant van de Tafelberg weer terug naar het hotel, waar we om 14:30 uur aankomen.

Hierna gaan we te voet naar een supermarkt / slijterij om onze drankvoorraad nog aan te vullen. Lekker op ’n terrasje zitten met een prachtig zonnetje en alles lekker in de gaten houden.

We hebben het hotel een reservering laten doen voor een boottocht naar Robbeneiland op onze laatste dag.

In de avond gaan we weer met een taxi naar het Waterfront om te gaan eten. De keus is deze keer gevallen op aanraden van kennissen op het Restaurant Emily’s, vlakbij de rode Clocktower.

Het is een vrij chique bedoening, een zeer kleine kaart met vrij grote prijzen. De fles wijn zijn we elke keer kwijt, want de glazen zijn groot maar de inhoud is steeds erg klein en de fles wordt gelijk weer weggezet. Nu blijkt achteraf dat de fles steeds op een aparte tafel achter ons stond, maar toch we willen toch wel bijschenken als ons glas leeg is. We hebben hier een goede impala steak gegeten. Dit is eigenlijk geen gelegenheid voor ons, volgende keer beter.
Daarna weer lekker rondlopen over langs alle winkels en restaurants op het Waterfront. Daarna weer terug met de taxi naar het hotel.

Donderdag 7 augustus 2008 – dag 26

De dag begint bewolkt maar naar gelang de dag vordert klaart het weer op en wordt het zonnig.

Vandaag staat een tocht over het Kaaps Schiereiland op het programma. We rijden dus langs de kust naar Kaap de Goede Hoop en willen de tolweg nemen. Deze 7 km lange, zeer steile weg langs Chapman’s Peak schijnt voor veel mensen zenuwslopend te zijn, maar moet een van de landschappelijk mooiste routes ter wereld te zijn. Het is natuurlijk altijd moeilijk om een weg met veel bochten te rijden en tegelijkertijd van het uitzicht te genieten. We verheugen ons erop maar dat valt tegen want de weg is afgesloten, vanwege gevallen rotsblokken op de weg.

Dan de weg binnendoor maar nemen; dit is ook mooi maar veel drukker. We moeten richting Consantia, maar zodra het mogelijk rijden we weer naar de westelijke kustweg en gaan via het vissersdorp Kommetje naar Kaap de Goede Hoop.

Na binnenkomst van het Table Mountain National Park rijden we eerst over de vlakte met fynbos naar Kaap de Goede Hoop, oftewel Cape of Good Hope.

Wanneer we bij Kaap de Goede Hope aankomen is het nog vrij rustig. Langs de kustlijn zie je enorm veel aalscholvers op de rotsblokken.

Zodra we de kans krijgen maken we foto’s bij het aanduidingbord van want we zien in de verste verschillende busjes aankomen en dan is het gedaan met de rust.

Hierna gaan we via een rotspad naar boven. Harry ziet nog kans om foto’s te nemen van klipdassies.

Wanneer het te druk gaat worden en de grotere bussen aan komen rijden gaan we verder naar Cape Point.

Nadat we de auto hebben geparkeerd lopen we richting Cape Point. Het is mogelijk om een wandeling naar boven te maken of met een tandradbaan een retourrit te maken voor R 36,- p.p. We hebben voor de laatste optie gekozen.
De wandeling duurt ongeveer ’n half uur en daar hebben we vandaag geen zin in. Dus gemak dient de mens.
Boven aangekomen loopt vrij veel jeugd, waarschijnlijk op schoolreisje, het krioelt door elkaar.

Het is mogelijk om hier wat rond te wandelen, o.a. naar de vuurtoren.
Daar staat een wegwijzer met diverse belangrijke steden ter wereld en we zien dat Amsterdam 9635 km van Cape Point afligt.
De kustlijn is hier behoorlijk ruig, maar wel mooi. Flinke rotsen en een heel klein stukje zandstrand.

Weer met het treintje naar beneden om iets te gaan eten in het restaurant, waar we diverse borden zien om vooral de apen niet te voeren, want dan worden ze steeds brutaler en kunnen zelfs het eten uit iemands hand pakken.
We hebben buiten gegeten maar geen apen gezien.
Daarna weer verder en dan volgen we de oostelijke kustlijn. Hier zien we wel hele groepen met apen langs de weg lopen. Soms zijn ze brutaal want ze gaan gewoon voor een auto zitten en dan kan je wachten. Kunnen we gelijk wat foto’s maken.

De volgende stop is gepland aan het zuideinde van Simon’s Town, waar we op zoek gaan naar Boulders Beach, een pinguïn kolonie, welke leeft op het strand tussen de boulders, dit zijn grote klompen graniet die bescherming bieden tegen de zuidoostenwind.

Nadat we entree hebben betaald, lopen we over een houten pad naar een platform, vanwaar iedereen goed zicht heeft op de zeer kleine pinguïns. De stank, waarvoor men ons heeft gewaarschuwd valt erg mee, maar misschien komt dat doordat er maar weinig pinguïns zijn.

De Afrikaanse pinguïn is helaas bedreigd en ze waren bijna uitgestorven en daarom is Boulders Beach beschermd natuurgebied waar ze vrij rond kunnen lopen. Dit is de enige soort die in Afrika broedt.

Het voedsel voor de pinguïns bestaat uit inktvis, sardientjes en ansjovis. Ze kunnen gemiddeld 7 km per uur zwemmen en tot 2 minuten onder water blijven.

Het blijft heel aandoenlijk om de pinguïns met de jongen bezig te zien.

Bij het wegrijden wordt je gewaarschuwd om vooral onder je auto te kijken om te zien of er misschien nog een pinguïn onder zit.

We rijden weer verder langs de kust naar Muizenberg, waar we de kleurrijke standhutten aan St. James Bay willen zien en wat ook bekend is om z’n surfstrand.

De standhutten staan in een lange rij aan het strand met zeer fijn wit zand.

Hierna rijden we verder door naar Kaapstad, waar we gaan tanken en de auto laten wassen voor de bespottelijke prijs van R 50,- en dat is inclusief drogen en van binnen stofzuigen. Bij deze autowasserette wordt nog hard gewerkt en zo te zien met veel plezier.

 

Later gaan we weer met de taxi naar het Waterfront en wederom lekker te gaan eten bij het Anker. Daarna kunnen we ’s avonds de koffers gaan pakken voor de terugreis.

 

 

 

 

 

 

Vrijdag 8 augustus 2008 – dag 27

Ontbijten om 08:00 uur en daarna verder de koffers inpakken en alvast naar de auto brengen. Onze vlucht vanuit Kaapstad naar Schiphol is pas vanavond om 23:30 uur en de kosten om onze hotelkamer langer in gebruik te hebben, zodat we nog zouden kunnen douchen voordat we naar het vliegveld zouden gaan bedragen omgerekend EUR 75,= extra. Dat vinden toch wel duur om te kunnen douchen, vandaar dat de bagage al in de auto wordt opgeborgen en deze blijft in de parkeergarage; dus er is toch toezicht.

We nemen een taxi naar het Waterfront, waar we eerst op zoek gaan naar souvenirs voor het thuisfront. Na heel wat winkels te hebben bezocht is de keus gevallen op houten beeldjes – een mannetje en een vrouwtje.
Achteraf is iedereen er heel erg blij mee, niet te groot en een mooi stel samen.

Hierna gaan we naar het ticketoffice van Robbeneiland om onze gereserveerde kaartjes op te halen. Er mogen maar 300 toeristen per dag Robbeneiland bezoeken en daarom is het raadzaam om de kaartjes vooraf te reserveren.

 

Om 10:30 uur kunnen door de gate naar de boot, welke ons in 45 minuten naar Robbeneiland zal brengen – dit is een afstand van 11 km. We blijven buiten staan omdat het zonnetje nog lekker schijnt en zo zie je Kaapstad van een andere kant.

Wanneer we bij Robbeneiland aankomen, gaan we van de boor af en worden in 2 groepen verdeeld. De eerste groep gaat eerst per bus het eiland rond en de andere groep gaat het cellencomplex bekijken.
Wij zitten in de eerste groep van zeker 5 bussen, waar een gids verteld over het leven op het eiland.

Robbeneiland is bekend doordat Nelson Mandela hier 27 jaar gevangen heeft gezeten met andere politieke gevangenen.

Maar de geschiedenis van Robbeneiland wanneer de VOC er in het begin van de 17e eeuw een strafkolonie van maakt voor lastige zeelieden uit Kaapstad. Doordat het water rond Robbeneiland ijskoud is en er een gevaarlijke stroming staat zijn er bijna geen ontsnappingen geweest, maar 3 geslaagde ontsnappingen in totaal.
Van 1839 tot 1931 is het een leprakolonie geweest. In 1959 werd het eiland ingericht als extra beveiligde gevangenis van het Zuidafrikaanse Apartheidsregime.

In 1990 werd Nelson Mandela vrijgelaten, maar wel met de door hem gestelde voorwaarde dat:
alle gevangenen vrijgelaten werden en in 1991 werden de laatste politieke gevangenen vrijgelaten van Robbeneiland en in 1996 werden de laatste criminele gevangenen overgeplaatst en werd de gevangenis gesloten.

De rondleiding per bus over het eiland laat ons de vuurtoren zien, scheepswrakken, een kerkje, werkplaatsen, maar ook de kalksteengroeve, waar de gevangen te werk werden gesteld. Ze moesten mergel uit de grond hakken, hiermee werden de wegen op het eiland aangelegd. Het was er zo stoffig en de zon schijnt steeds op de witte steen, maar de gevangenen mochten geen zonnebrillen dragen. Mandela heeft hier een oogziekte aan overgehouden.
De grot was in gebruik als latrine, maar daarnaast was het ’t illegale klaslokaal,  waar de gevangenen elkaar onderwezen. Robbeneiland wordt ook wel eens de verzetsuniversiteit van Zuid Afrika genoemd.

 

De stapel stenen in het midden van de groeve is een eerbetoon. Mandela legde spontaan de eerste steen en sindsdien voegt iedere ex-gevangene die Robbeneiland bezoekt een eigen steen aan de stapel toe.

Iedere gevangene werd niet meer bij naam genoemd maar bij het nummer wat op hun onderarm werd getatoeëerd.

Ook tijdens de bustoer krijgen we bij het kleine huisje we het verhaal over Robert Sobukwe te horen. Hij was een politiek gevangene met ongelooflijk veel invloed op de mensen, oprichter van het PAC Pan Afrikaans Congres. De combinatie van zijn afkeer van de apartheid en zijn invloed maakte dat men een opsluiting in de gevangenis van Robbeneiland niet als voldoende beschouwde. Er werd speciaal voor hem een huisje gebouwd, zodat hij absoluut geen contact zou hebben met andere personen. Ook zijn bewaarders mochten in al die jaren geen woord met hem wisselen. Dit leidde er na zo’n 3 jaar toe dat Robert Sobukwe in het geheel niet meer kon spreken. Hij is uiteindelijk op het eiland overleden.

Nadat de bustocht is beëindigd krijgen we een rondleiding van een ex-gevangene.
Doordat veel ex-gevangenen geen mogelijkheid hebben om aan een normale baan te komen en zodoende ook geen inkomen hebben, werden ze gevraagd om daar rondleidingen te verzorgen en zodoende wonen ze tegenwoordig met hele gezinnen op het eiland.

We bezoeken verschillende secties van het complex, dat bestond uit sectie A tm F.
Nelson Mandela heeft de meeste tijd doorgebracht in sectie B – cel 5.
Een cel met emmer en een later kreeg men een deken om op te slapen.

Er wordt uitvoering verteld over het dagelijkse leven van een gevangene in die tijd. Er waren voortdurend geestelijke martelingen. De uitgaande en binnenkomende post werd gecensureerd, soms werden er hele stukken uitgeknipt, zodat de gevangene alleen een window kreeg, een vel papier waarbij alle tekst was weggeknipt.

De hele rondleiding is gedaan en daarna weer met de boot naar het Waterfront. Nu ga ik onderin zitten en zie dat de bemanning goed in de gaten houdt of iemand zeeziek wordt of niet door de behoorlijke golfslag. Er worden verschillende mensen naar buiten gestuurd. De lucht boven Kaapstad wordt behoorlijk donker, dat voorspelt niet veel goeds.

Hierna terug met de taxi naar het hotel, waar we de auto ophalen en naar het vliegveld vertrekken. Het is behoorlijk druk op de weg en waarom zouden we wachten, we kunnen beter met daglicht rijden want we moeten ook nog onze auto inleveren bij Budget Cars. Hierna worden we door een kruier naar de vertrekhal gebracht, waar we eerst naar het kantoor van Budget Cars moeten om de papierhandel af te werken. Men wil ons nog R 1000,= laten betalen voor de grensoverschrijding bij Swaziland, maar daar trappen we niet in. Dit duurt alles bij elkaar zeker een halfuur, maar we hebben de tijd. Na enig uitzoekwerk loopt alles goed en volgen er vele excuses van de medewerker van Budget.

Hierna gaan we iets eten en blijven tot ongeveer 21:00 uur in de vertrekhal ivm diverse rookpauzes. Daarna langs de douane en tax-free shoppen en we wachten op vertrek.

Zaterdag 9 augustus 2008 – dag 28

Net nadat we zijn aangekomen in de wachtruimte om aan boord van het vliegtuig te gaan, schiet er bij de rugzak van Harry een hengsel los en daardoor val zijn rug rugzak op de marmeren vloer.
Nu ruiken we gelijk de KWV 10 jaar oude brandy, waarvan we net 2 flessen hebben gekocht, want 1 van de 2 flessen is kapot gevallen en gelijk moet alle papieren en andere spullen uit de rugzak – de kapotte fles in de prullenbak en daarna de rugzak schoonmaken in een toiletruimte want anders blijft alles naar de brandy stinken. Toch wel erg zonde van de lekkere brandy, Harry wist wel een andere manier om de fles leeg te krijgen.

Hierna gaan we onze plaatsen opzoeken in het vliegtuig – we hebben dezelfde stoelen als op de heenreis. Iedereen in het vliegtuig heeft nu een eigen beeldscherm in de stoel voor zich en kan dus zelf bepalen naar welke film men kijkt.

De kwaliteit van de maaltijden is nog steeds niks. Nadat bijna iedereen heeft geslapen krijgen we ’s morgens het ontbijt. Tijdens de uitdeling van de plateau’s komen de bemanning er achter dat men te weinig maaltijden heeft en dan wordt het improviseren. Aangezien we achter bij de pantry zitten horen we alle opwinding en ook diverse oplossingen langskomen; zoals de overgebleven maaltijden uit de eerste klas worden nu hier uitgeserveerd.

De service van de KLM is niet optimaal, maar we moeten het er maar mee doen.

Bij aankomst op Schiphol om 10:50 uur worden we opgewacht door Linda en Bas. Er was een afspraak gemaakt: zij kregen onze auto mee op vakantie naar Frankrijk, maar dan wel ons komen ophalen op Schiphol.

Nog even ’n kop koffie en iets eten en zodat ze wel al een en ander kunnen vertellen over onze fantastische rondreis.

In totaal hebben we 5320 km gereden – voor R 4000,= brandstof verreden – 2 minuten regen gehad – overdag heerlijk weer en in de avond koud.
Het was heerlijk om zelf rond te rijden en we hebben ons nooit onveilig gevoeld in dit gastvrije land.

Daarna naar huis, koffers uitpakken, en na het weekend weer het dagelijkse leventje oppakken.

terug naar index Zuid Afrika